Budziszyn

Budziszyn, Bautzen , łużyckie Budyšin,

m. we wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia, nad Sprewą.

Gród słow., w X w. zajęty przez Niemców; pokój w Budziszynie 1018 między Bolesławem Chrobrym i ces. Henrykiem II pozostawił przy Polsce Łużyce i Milsko; stolica Milska, następnie Górnych Łużyc; do 1635 należał do Czech, następnie do Saksonii; 1813 zwycięstwo Napoleona nad wojskami ros.-pruskimi; podczas II wojny światowej 23–28 IV 1945 pod Budziszynem 2. armia WP w ramach operacji berlińskiej toczyła ciężkie walki z siłami pancernymi niem. Grupy Armii „Środek” feldmarsz. F. Schörnera, nacierającymi z rejonu Sudetów na pomoc Berlinowi; 8 V 1945 oddziały radzieckie i pol. (1. Front Ukr.) zajęły miasto. Przemysł maszyn., metal., środków transportu, elektrotechnicznego; węzeł kol.; gł. ośrodek kult. Łużyczan; łużycki instytut etnograf.; siedziba organizacji społ.-polit. Łużyczan Domowina; muzea; (m.in. historii i kultury łyżyckiej); fragmenty murów miejskich z wieżami (XV–XVII w.), zamek (X–XVIII w.), baszty wodne (XVI, XVII w.), got. katedra (XV w.), barok. ratusz (XVIII w.), domy (XVII, XVIII w.).

Budziszyn, fragment starego miasta — z lewej widoczne baszta wodna i kościół Św. Michała (Niemcy)