wklęsłodruk

wklęsłodruk, drukowanie wklęsłe,

jedna z metod drukowania;

stosuje się w niej formę drukową, w której elementy drukujące mają postać zagłębień na powierzchni, zw. kałamarzykami drukowymi. Rozróżnia się wklęsłodrukowe formy klasyczne — o zróżnicowanej głębokości kałamarzyków drukowych, autotypijne — o zróżnicowanej powierzchni kałamarzyków, i półautotypijne — o zróżnicowanej zarówno głębokości, jak i powierzchni kałamarzyków. Formy wklęsłodrukowe wytwarza się zwykle (na cylindrach stalowych pokrytych warstwą miedzi) metodami fotochemicznymi (fotograwiura) oraz grawerowania (dawniej wytwarzane z płyt stalowych metodą ręcznego grawerowania lub trawienia; staloryt). Formy są zazwyczaj chromowane w celu zwiększenia ich odporności na ścieranie, co umożliwia zwiększenie wysokości nakładu. Farba naniesiona na formę drukową pozostaje w kałamarzykach (z powierzchni formy jest usuwana za pomocą rakla) i podczas drukowania jest przenoszona na zadrukowywane podłoże bezpośrednio lub w sposób pośredni, zw. tampondrukiem (farba jest przenoszona na tampon, a z niego na zadrukowywane podłoże). Ilość przenoszonej z kałamarzyków farby zależy od ich objętości. Drukowanie metodą bezpośrednią odbywa się w maszynach rotacyjnych i wówczas jest zw. rotograwiurą, dużo rzadziej w maszynach płaskich.