węgliki

węgliki,

związki chemiczne węgla z metalami lub niektórymi niemetalami (gł. krzemem i borem);

otrzymywane przez bezpośrednią syntezę z pierwiastków lub redukcję tlenków węgla w wysokiej temp.; są substancjami krystal.; węgliki litowców, berylowców i borowców ulegają działaniu wody i kwasów, przy czym wydziela się odpowiedni węglowodór (np. węglik wapnia CaC₂, zw. karbidem, reaguje z wodą tworząc acetylen C₂H₂: CaC₂ + 2H₂O = Ca(OH)₂ + C₂H₂); wiele węglików metali przejściowych oraz węglik boru i węglik krzemu odznaczają się dużą twardością, wysoką temperaturą topnienia, odpornością na działanie wody i kwasów (np. twardość węgliku krzemu SiC, zw. karborundem, wynosi 9,32 w skali Mohsa, węgliku boru B₄C — 9,15; w. pierwiastków przejściowych topią się często w temperaturze powyżej 3000°C); stosuje się je w postaci spieków (węgliki spiekane), materiałów ogniotrwałych, materiałów ściernych, elementów grzejnych do pieców elektr., jako reduktory.