wchłanianie

wchłanianie, absorpcja, resorpcja,

przechodzenie przez śródbłonek narządów do krwi składników pokarmowych, wody, elektrolitów, leków i toksyn.

U kręgowców wchłanianie zachodzi gł. przez błonę śluzową jelita cienkiego, która ze względu na obecność fałdów okrężnych i kosmków stanowi dużą powierzchnię chłonną. Wchłanianie w jelicie jest sprzężone z trawieniem dwu- i triglicerydów — końcowych produktów rozpadu węglowodanów, które odbywa się w miejscu kontaktu tych związków z mikrokosmkami komórek śródbłonka jelit — enterocytów, oraz z trawieniem dwu- i tripeptydów pochodzących z rozpadu białek, zachodzącym w cytoplazmie enterocytów. W jelicie wchłaniają się również woda i jony, zwłaszcza sodowe i wodorowęglanowe, zawarte w pokarmach lub w sokach trawiennych. Po wniknięciu do enterocytów jony sodu łączą się z białkiem transportowym, które wyprowadza je przez błonę komórkową do przestrzeni zewnątrzkomórkowej, i wraz z nimi za pomocą mechanizmu zw. kotransportem przenosi równocześnie glukozę i aminokwasy. Substancje te żyłą wrotną dostają się do wątroby. Kwasy tłuszczowe i glicerol wnikają przez błonę mikrokosmków do cytoplazmy enterocytów. Tutaj są z nich syntetyzowane na nowo triglicerydy, które, uformowane w kuliste chylomikrony, łączą się z błoną komórkową i przechodzą przez nią do limfy. Zwrotne wchłanianie (reabsorpcja) w kanalikach nerkowych części składników moczu pierwotnego umożliwia utrzymywanie optymalnego stężenia różnych substancji, np. jonów sodu, w płynach ustrojowych.

Bogdan Sadowski