trawienie

trawienie, wytrawianie,

technol. proces usuwania powierzchniowej warstwy ciała stałego przez poddawanie go działaniu odpowiedniej substancji w odpowiednich warunkach, często połączony z nadaniem powierzchni połysku;

jest wykorzystywane m.in.: w technologii metali do usuwania warstwy zgorzeliny z powierzchni metali (np. przed nakładaniem powłok galwanicznych lub lutowaniem), w technologii półprzewodników do usuwania warstwy zanieczyszczeń z powierzchni płytek półprzewodnikowych (np. przed nakładaniem warstw epitaksjalnych) lub do lokalnego usuwania warstwy maskującej (przed procesem domieszkowania); w poligrafii i technikach graficznych do wytrawiania wzorów na powierzchniach (np. przy wytwarzaniu form drukowych) oraz do zdobienia szkła; jest też stosowane w badaniach struktury powierzchni i struktury wewn. materiałów. Rozróżnia się m.in.: t. chemiczne — działanie odpowiednimi roztworami (zwykle wodnymi) kwasów, zasad lub soli (np. t. stali przeprowadza się zwykle w roztworach kwasu solnego lub siarkowego, t. aluminium — w roztworach wodorotlenku sodu, t. szkła — w stężonym kwasie fluorowodorowym); t. elektrolityczne — t. w procesie elektrolizy, w którym roztwór trawiący stanowi elektrolit, a trawione ciało — anodę lub katodę; t. plazmowe — poddawanie ciała działaniu zjonizowanego gazu (np. t. płytek krzemowych w plazmie zawierającej jony fluorkowe); t. jonowe — bombardowanie trawionej powierzchni strumieniem jonów.