elektrolityczne

Encyklopedia PWN

urządzenie łączące elektrolity w naczyniu elektrolitycznym, którego gł. zadaniem jest zmniejszenie potencjału dyfuzyjnego między tymi elektrolitami i zapobieżenie ich mieszaniu się;
samorzutny proces rozpadu cząsteczek elektrolitów (kwasów, zasad, soli) w roztworach na dodatnio i ujemnie naładowane cząstki, tj. jony;
stosunek iloczynu stężeń jonów powstających podczas dysocjacji elektrolitycznej do stężenia cząsteczek niezdysocjowanych, pozostających w równowadze chemicznej z jonami;
rafinacja elektrolityczna, elektrorafinacja,
rafinacja metali polegająca na elektrolitycznym rozpuszczeniu anody wykonanej z oczyszczanego metalu i wydzieleniu metalu z roztworu na katodzie.
stosunek liczby cząsteczek (lub jonów), które uległy dysocjacji elektrolitycznej do liczby cząsteczek elektrolitu wprowadzonych do roztworu;
kondensator elektr., w którym zwykle jedną z okładek stanowi metal pokryty tlenkiem (stanowiącym warstwę dielektryka), drugą natomiast — elektrolit (wraz z zanurzoną w nim metal. końcówką);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia