tłoczenie,
techn. rodzaj obróbki plast. na zimno lub na gorąco zmieniającej kształt przedmiotów cienkościennych (blach, taśm, folii, płyt i przedmiotów o małej grubości w stosunku do innych wymiarów) z materiałów metalowych i niemetalowych (gł. z tworzyw termoplast. i kompozytów, jak tłoczywa arkuszowe);
tłoczenie
Encyklopedia PWN
tłoczenie dzieli się na cięcie (na nożycach i na prasach) i kształtowanie (gięcie, ciągnienie (2), obciąganie, rozpęczanie, wygniatanie, wyoblanie, wywijanie i in.); tłoczenie zwykle przeprowadza się na prasach przy użyciu tłoczników; przedmiot ukształtowany przez tłoczenie nazywa się wytłoczką. T. było znane już w staroż. Egipcie; stosowano np. wygniatanie wzorów w blasze. Na pocz. XVI w. po raz pierwszy użyto prasy śrubowej do kształtowania metal. przedmiotów. Rozwój tłocznictwa wiązał się z doskonaleniem konstrukcji pras.
