szkoła franciszkańska
 
Encyklopedia PWN
szkoła franciszkańska,
filoz. i teologiczna szkoła, zał. w XIII w. przez scholastyków z zakonu franciszkańskiego (franciszkanie);
cechą charakterystyczną szkoły franciszkańskiej było z jednej strony odwołanie się do duchowości św. Franciszka z Asyżu i augustynizmu wczesnej scholastyki, z drugiej natomiast polemika z dominikańską szkołą (zwłaszcza tomizmem); do wczesnej szkoły franciszkańskiej zalicza się Jana z La Rochelle i Bonawenturę w Paryżu oraz R. Grosseteste w Oksfordzie; starali się oni dokonać syntezy platonizmu i augustynizmu z arystotelizmem; średnia szkoła franciszkańska to uczniowie Bonawentury działający w Paryżu, Oksfordzie i Rzymie (m.in. Gilbert z Tournai, Eustachy z Arras), zdecydowanie opwiadający się za augustynizmem i odrzucający arystotelizm (także w wersji tomistycznej); młodsza szkoła franciszkańska ponownie dążyła do syntezy augustynizmu i arystotelizmu — gł. przedstawiciel J. Duns Szkot; myśl franciszkańska inspirowana gł. koncepcjami Bonawentury i Dunsa Szkota przetrwała średniowiecze i zachowała zwolenników do dnia dzisiejszego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia