soczewka binarna
 
Encyklopedia PWN
soczewka binarna,
element opt. spełniający te same funkcje co zwykła soczewka opt., lecz różniący się od niej budową i zasadą działania;
soczewka binarna zmienia kierunek rozchodzenia się promienia świetlnego dzięki zjawisku dyfrakcji, występującemu na jej strukturach, oraz interferencji fal świetlnych. Jedna z powierzchni soczewki binarnej ma najczęściej wytrawione koncentrycznie struktury schodkowe (o rozmiarach porównywalnych z długością fali światła), przy czym kolejne schodki, licząc od środka na zewnątrz, są coraz głębsze i gęściej ułożone. Kształt struktur schodkowych jest tak dobrany, aby w pewnych kierunkach interferencja była konstruktywna (fale dodają się), a w pozostałych destruktywna (fale odejmują się). W ten sposób uzyskuje się wiązki światła zakrzywione w stosunku do pierwotnego kierunku rozchodzenia się. Ponieważ głębsze schodki zakrzywiają wiązki pod coraz większym kątem, światło przechodzące przez krawędzie soczewki binarnej skupia się w tym samym miejscu co światło przechodzące przez jej część centralną. Soczewki binarne są wytwarzane za pomocą technologii stosowanej w produkcji półprzewodnikowych układów scalonych. Typowe soczewki binarne mają rozmiary rzędu 100 µm i nie wykazują aberracji sferycznej; mogą być wykonywane pojedynczo bądź w zespołach zawierających dziesiątki tysięcy soczewek binarnych na pow. 1 cm2. Oprócz konwencjonalnych zastosowań, soczewki binarne mogą być stosowane w systemach analizy obrazów, detektorach podczerwieni, optoelektronicznych układach scalonych, systemach sztucznego wzroku, multiplekserach opt. (dzielenie wiązki światła na wiele wiązek) oraz do korekcji wad zwykłych soczewek (soczewka binarna wytworzona bezpośrednio na powierzchni szklanej soczewki opt. pozwala na zmniejszenie aberracji chromatycznej).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia