sałtowo-majacka kultura

sałtowo-majacka kultura,

archeol. kultura rozwijająca się od poł. VIII do końca X w. w stepowej i leśno-stepowej strefie południowej Rosji i wschodniej Ukrainy;

nazwa pochodzi od grodziska w Majakach k. Doniecka i cmentarzyska w Wierchnim Sałtowie k. Charkowa; twórcy k.s.-m. to pasterze, którzy stopniowo przechodzili do gospodarki roln.-hodowlanej i osiadłego trybu życia; zachowane koczowiska z pozostałościami jurt, później osiedla z chatami o zarysie prostokątnym, rozległe grody obwarowane wałami ziemnymi i niewielkie twierdze (Sarkel); utrzymywano kontakty z Bizancjum i krajami arabskimi; zróżnicowany obrządek pogrzebowy — oprócz pochówków szkieletowych występowały także groby ciałopalne; twórcami k.s.-m. była różnoetniczna ludność kaganatu chazarskiego, zanikła wskutek upadku tego państwa w 2. poł. X w.