bałkańsko-dunajska kultura, zw. kulturą Dridu,
archeol. kultura rozwijająca się IX–XI w. na terenie północnej Bułgarii, Rumunii (reprezentatywna osada Dridu w pobliżu Ploeszti), południowej Mołdawii i południowo-zachodniej Ukrainy;
bałkańsko-dunajska kultura
Encyklopedia PWN
korzeniami tkwiła w miejscowej, dakorom. i słow. tradycji, wykazywała jednak wiele powiązań z kulturą sałtowo-majacką; twórcy k.b.-d. byli rolnikami i hodowcami bydła; oprócz ziemiankowych i półziemiankowych domostw wznosili niekiedy jurty; czasami pojawiały się osiedla obronne; w obrządku pogrzebowym występowała inhumacja, również ciałopalenie, groby wyposażone nieraz w broń i ozdoby; zasięg k.b.-d. pokrywał się w zasadzie z terytorium państwa bułgarskiego VIII–IX w. i jej powstanie było rezultatem zapoczątkowanej wówczas ingerencji społ. tamtejszej ludności wiejskiej; zanik k.b.-d. nastąpił w XI w. po zniszczeniu państwowości bułgarskiej przez Bizancjum i zajęciu ziem na lewym brzegu Dunaju przez Pieczyngów.
