różokrzyżowcy

różokrzyżowcy,

nurt łączący w sobie tradycję chrześc. z okultystyczną (magia, kabała, alchemia);

nazwa r. po raz pierwszy pojawiła się w 2 pismach przypisywanych niem. pastorowi J.V. Andreae, opublikowanych 1614/15 w Kassel; ich autor wywodzi nazwę różokrzyżowcy od mnicha niem. Christiana Rosenkreutza, który wtajemniczony przez mędrców syr. w wiedzę ezoteryczną, zał. w XV w. Zakon Braci Oświeconych Róży i Krzyża w Europie; różokrzyżowcy działali we Francji, Niemczech i Anglii (Robert Fludd) i mieli znaczny wpływ na wolnomularstwo; wśród organizacji różokrzyżowców działających współcześnie największy zasięg mają Rosicrucian Fellowship, zał. 1911 przez M. Heindla, oraz Ancient Mystical Order Rosae Crucis, zał. 1916 przez S. Levisa.