reprodukcja poligraficzna

reprodukcja poligraficzna,

otrzymywanie kopii oryginałów (tekstów, rysunków kreskowych, fotografii, obrazów malowanych) w postaci odbitek drukarskich;

w szerszym znaczeniu — proces wytwarzania (z wykorzystaniem tych oryginałów) druków (gazet, czasopism, książek, broszur, prospektów, plakatów i in.) oraz zadrukowanych opakowań na różnych podłożach. Obejmuje: przetworzenie oryginałów przy użyciu aparatu fot., skanera i in., w przypadku oryginałów wielotonalnych zastosowanie rastra i sporządzenie wyciągów barw, wykonanie form drukowych, których fragmenty stanowią obrazy oryginałów (w przypadku oryginałów wielobarwnych przygotowuje się zwykle 4 formy dla barw podstawowych, CMYK), oraz drukowanie.

Do niedawna podstawowy proces r.p stanowiła fotoreprodukcja, która do wytwarzania form drukowych stosuje metody fotograficzne. Obecnie r.p. jest najczęściej przeprowadzana przy użyciu komputera, do którego pamięci wprowadza się treść oryginałów za pomocą skanera i specjalnego programu komputerowego. Następnie przeprowadza się montaż elektroniczny i zapisane w pamięci komputera obrazy przenosi się: 1) na błonę fot. (ctfilm), wykonując negatywy lub diapozytywy fot., które kopiuje się (kopiowanie) na płyty pokryte warstwą światłoczułą w celu wytworzenia form drukowych; 2) na formę drukową (ctplate); 3) do maszyny drukującej (ctpress; drukowanie cyfrowe) lub 4) na odbitkę drukową (ctprint).