prawo bizantyńskie, prawo bizantyjskie,
ogólna nazwa sporządzanych w języku gr. opracowań kodyfikacji justyniańskiej prawa rzym. ( Corpus Iuris Civilis) w celu jej uproszczenia i spopularyzowania wśród ludności greckojęzycznej.
prawo bizantyńskie
Encyklopedia PWN
Należą tu: Ekloga, przeróbka zbiorów Justyniana I Wielkiego z dodaniem nowych przepisów, wyd. 726 przez ces. Leona III i jego syna Konstantyna; Procheiron (870–879) i Epanagōgḗ tṓn nómon (po 879), opracowania ogłoszone przez Bazylego I Macedończyka; Bazyliki, wyd. ok. 888 przez ces. Leona VI Filozofa, w 60 księgach uzupełnionych przez Nowele; Heksabiblos, zbiór oprac. 1345, używany pod panowaniem tur., 1835 uzyskał moc obowiązującą w zakresie prawa cywilnego w Grecji, obowiązywał do 1946; bizantyńskie prawo oddziaływało za pośrednictwem Kościołów wschodnich na rozwój prawa wschodniej i południowej Słowiańszczyzny.
