położnictwo
Encyklopedia PWN
zakres współcz. położnictwa poszerzył się o wszystkie zagadnienia związane z procesem rozrodu, a także o problemy planowania rodziny. Położnictwo wiąże się ściśle z ginekologią, tak w rozwoju hist., jak i w zakresie organizacji służby zdrowia, prac badawczych oraz specjalizacji lekarzy. Początkowo położnictwo było domeną kobiet — położnych i opierało się na empirii; rozkwit położnictwa opartego na podstawach nauk. rozpoczął się w XVI w. dzięki pracom m.in. A. Parégo i jego ucznia J. Guillemeau; w XVII w. położnicy ang. z rodziny Chamberlenów wynaleźli kleszcze położnicze; dalsze postępy położnictwa wiążą się z wynalezieniem nowych metod operacyjnych i narzędzi położniczych; zasadniczy zwrot w położnictwie dokonał się w 2. poł. XIX w. po odkryciu przez I.Ph. Semmelweisa dróg szerzenia się zakażenia połogowego oraz po wprowadzeniu znieczulenia chloroformem i eterem, co umożliwiło wykonywanie cięcia cesarskiego; 1906 H.H. Dale odkrył działanie hormonów tylnego płata przysadki na czynność skurczową macicy. W Polsce pierwsza klinika położnicza powstała 1780 (z inicjatywy Komisji Edukacji Nar.); dla rozwoju położnictwa w Polsce zasługi położyli m.in. R.J. Czerwiakowski, M. Madurowicz, A. i A.F. Czyżewiczowie, H. Jordan, A. Rosner. Do gł. zagadnień współcz. położnictwa należy szeroko pojęta profilaktyka patologii ciąży, porodu i połogu, a zwłaszcza zapobieganie wadom rozwojowym noworodków i walka ze śmiertelnością okołoporodową płodów i kobiet.
