poliamidy,
polimery, których łańcuchy są zbudowane z merów zawierających charakterystyczne ugrupowanie atomów –C(O)–NH–;
poliamidy
Encyklopedia PWN
otrzymywane gł. w wyniku polikondensacji diamin z kwasami diakarboksylowymi (lub ich chlorkami), najczęściej heksametylenodiaminy z kwasem adypinowym, albo też w wyniku polimeryzacji cyklicznych laktamów, np. polikaprolaktam otrzymuje się przez polikondensację ε-kaprolaktamu; p. alifatyczne oznacza się cyframi na podstawie liczby atomów węgla w składniku kwasowym i aminowym, np. p. z kwasu adypinowego i heksametylenodiaminy to p. 6.6, polikaprolaktam (polikaproamid) — p. 6; poliamidy mają właściwości włóknotwórcze (włókna poliamidowe), dużą odporność na ścieranie i mały współczynnik tarcia; stosowane do wyrobu włókien, folii do pakowania (np. żywności), także do wyrobu części maszyn i powłok elektroizolacyjnych oraz siatek i nici chirurgicznych.
