włókna poliamidowe,
grupa włókien syntetycznych wytwarzanych z poliamidów;
włókna poliamidowe
Encyklopedia PWN
włókna z poliamidów aromatycznych nazywają się włóknami poliaramidowymi; najważniejszymi alifatycznymi w.p. są włókna z poliamidu 6 (otrzymywanego z kaprolaktamu) i poliamidu 6.6 (z heksametylenodiaminy i kwasu adypinowego). W.p. formuje się wyłącznie metodą stopową (włókna chemiczne); w.p. łatwo się barwią; mają bardzo dobre właściwości mech., dużą wytrzymałość na rozciąganie i zginanie, dużą sprężystość oraz największą spośród włókien syntet. odporność na ścieranie; w.p. mają stosunkowo małą odporność termiczną (miękną w temperaturze 170–200°C), są też nieodporne na działanie światła (żółkną), kwasów i utleniaczy, łatwo elektryzują się, są skłonne do pillingu; wyroby łatwo się piorą, są odporne na gniecenie, działanie mikroorganizmów i insektów, ale niezbyt duża chłonność wilgoci przez włókna nie zapewnia tzw. komfortu użytkowania odzieży. W.p. mają szerokie zastosowanie; włókna ciągłe (jedwab) są używane na wyroby pończosznicze, bieliźniarskie, tkaniny sukienkowe, płaszczowe, przędze teksturowane — na artykuły dziewiarskie; jedwab techn. — na kordy samochodowe, transportery, czasze spadochronów, namioty; włókna cięte, gł. w mieszankach z bawełną, wełną lub włóknami sztucznymi (poprawa higroskopijności) — na artykuły odzieżowe, tkaniny ubraniowe, płaszczowe. W.p. są też wykorzystywane do produkcji dywanów i sztucznych futer, siatek chirurgicznych oraz jako nici chirurgiczne
