płuczka wiertnicza

płuczka wiertnicza,

górn. płyn krążący w otworze wiertniczym oraz w urządzeniach napowierzchniowych, używany podczas wiercenia otworów w skorupie ziemskiej;

służy gł. do wynoszenia rozdrobnionej skały z dna otworu wiertniczego na powierzchnię, a także do wywierania ciśnienia na ściany otworu zabezpieczającego ściany przed osypywaniem i zagniataniem, oraz do chłodzenia i smarowania narzędzia wiercącego; p.w. mogą być olejowe, iłowe, pianowe i in.