patent
nazwa dokumentu występującego w języku prawnym i prawniczym w dwóch podstawowych znaczeniach: stwierdzającego uprawnienia do wynalazku oraz wyłącznego prawa do korzystania z niego w sposób zarobkowy lub zawodowy.
[łac.],
patent
Encyklopedia PWN
W Polsce ochrona patentu trwa 20 lat od daty zgłoszenia wynalazku w Urzędzie Patentowym, a jego zakres przedmiotowy określają zastrzeżenia patentowe zawarte w opisie patentowym. Prawo do uzyskania patentu na wynalazek (prawo do patentu) przysługuje twórcy (twórcom) wynalazku; prawo do patentu na wynalazek wykonany przez twórcę w wyniku wykonywania obowiązków wynikających ze stosunku pracy albo realizacji innej umowy w zasadzie przysługuje pracodawcy lub zamawiającemu. Prawo do patentu w przypadku wynalazku tajnego przechodzi na Skarb Państwa. Uprawniony do patentu może udzielić innej osobie w formie umowy licencyjnej upoważnienia do korzystania z jego wynalazku; w ściśle określonych przypadkach Urząd Patentowy może udzielić takiego zezwolenia. Patent zależny — patent na wynalazek oparty na innym (wcześniejszym) wynalazku; patent dodatkowy — patent na wynalazek będący ulepszeniem lub uzupełnieniem wynalazku tego samego twórcy. Udzielenie patentu stwierdza się przez wydanie dokumentu patentowego; patent i dokumenty patentowe wydaje Urząd Patentowy RP; wydany patent jest ważny tylko w Polsce, jeżeli nic innego nie wynika z umów międzynarodowych; uzyskanie patentu za granicą jest możliwe po uprzednim zgłoszeniu wynalazku w Urzędzie Patentowym RP.
