paralelizm
występowanie w toku wypowiedzi w określonym porządku elementów podobnych lub tożsamych: słów, motywów, konstrukcji składniowych, cząstek kompozycyjnych (refren) i tematycznych, brzmień;
[fr. < gr.],
paralelizm
Encyklopedia PWN
w tradycji poet. uznany za najbardziej archaiczne zjawisko, bywa często podstawą kompozycyjną, np. paralelizm intonacyjny lub paralelizm intonacyjno-składniowy stanowi, jako czynnik rytmizacji, zasadę wszelkiej wypowiedzi wierszowanej; odgrywa ważną rolę w pieśni.
