psychofizjologia
dyscyplina, a zarazem jeden z pierwszych etapów w rozwoju psychologii empirycznej;
[gr.],
psychologia fizjologiczna,
psychofizjologia
Encyklopedia PWN
zajmuje się badaniem związków między zjawiskami psychicznymi a procesami fizjol.; pierwsze badania w tej dziedzinie prowadzone w XIX w. jeszcze gł. przez fizjologów (J. Müller, H. Helmholtz, J.E. Purkyně i in.) dotyczyły funkcjonowania organów zmysłowych (odbioru wrażeń); usamodzielniająca się w tym czasie jako nauka psychologia, mająca ambicje stania się nauką empiryczną na wzór nauk przyr., podjęła jako jeden ze swych gł. tematów badawczych problematykę fizjol. korelatów zjawisk psychicznych; dla podkreślenia jej odrębności od dotychczasowej psychologii, zaczęto używać nazwy psychologia fizjol. lub psychofizjologia W teorii psychofizjologia nie wykraczała poza ideę paralelizmu psychofizycznego i psychofizjol., zadowalając się stwierdzeniem, że określonym zjawiskom psychicznym (w świadomości człowieka) odpowiadają określone, dające się rejestrować zmiany w organizmie; inicjatorem psychofizjologii był W. Wundt, badania w tej dziedzinie prowadzili również: C. Lange, W. James, E. Meumann, A. Mosso i in. Współcześnie badaniem fizjol. mechanizmów zjawisk psychicznych zajmują się przedstawiciele różnych dyscyplin, m.in. neurofizjologii, neuropsychologii i medycyny (psychosomatyka).
