pieśni ludowe,
utwory należące do podstawowego gat. poezji lud., zwiazane z muzyką, wyłącznie śpiewane (nie deklamowane, w Europie do XVI w.) bez akompaniamentu (z wyjątkiem słow. pieśni epickich i śpiewanek tanecznych)
pieśni ludowe
Encyklopedia PWN
pieśni o charakterze epickim, niekiedy z pierwiastkiem lirycznym (ballada), osnute na wątkach powszechnych, także związane z określonymi wydarzeniami hist., w twórczości niektórych ludów stały się podstawą cykli (Pieśń o Nibelungach, cykl o Robin Hoodzie, epika serb.); pieśni liryczne (powszechne w folklorze pol.) początkowo nie istniały jako samoistne utwory artyst., towarzyszyły różnym przejawom wiejskiego życia odświętnego (obrzędowe: sobótkowe, dożynkowe, weselne, rel.) i codziennego (zaw., rodzinne, kołysanki); poetyka pieśni lud. odznacza się budową stroficzną z refrenem, paralelizmami (zwłaszcza zestawienie zjawisk przyrody i uczuć ludzkich, bez ścisłego związku sensowego), fragmentarycznością i ogólnikowością w przedstawianiu postaci i sytuacji, pozwalającą na wariantowość (różne wersje zależne od wykonawcy, regionu i okoliczności wykonania).
