organiczne zaburzenia psychiczne

organiczne zaburzenia psychiczne,

med. zaburzenia psychiczne spowodowane uszkodzeniem mózgu lub zakłóceniem jego czynności;

zmiany mogą powstawać pierwotnie w mózgu (np.: stany zapalne, guzy, zmiany naczyniowe, urazy, wady rozwojowe) lub też wpływać na mózg pośrednio w następstwie chorób ogólnoustrojowych (np.: zatruć, niedotlenienia, niedoborów pokarmowych, zaburzeń wodno-elektrolitowych lub hormonalnych); postać organicznych zaburzeń psychicznych zależy od szybkości narastania, lokalizacji, rozległości oraz odwracalności zmian i ma charakter względnie mało specyficzny w stosunku do wywołujących je przyczyn; typowe zespoły organicznych zaburzeń psychicznych to: otępienie, zespół amnestyczny, zaburzenia przytomności; niekiedy postać organicznych zaburzeń psychicznych upodabnia się do postaci innych zaburzeń psychicznych, występujących także bez uchwytnych uwarunkowań org., np. do psychoz urojeniowych, chorób afektywnych, zaburzeń osobowości lub nerwic (cerebrastenia, anankastyczny zespół).