ordonanse
 
Encyklopedia PWN
ordonanse
[fr.],
dekrety król. z mocą ustaw, obowiązujące we Francji do czasów rewolucji fr. 1789 i w okresie restauracji 1815–30;
ordonanse normowały sprawy z zakresu prawa i administracji, w znacznej mierze ułatwiając późniejszą kodyfikację fr. prawa cywilne; ordonanse pojawiły się we Francji w XII w., początkowo jako zbiory praw prowincjonalnych, utrwalające na piśmie prawa zwyczajowe; pierwsze ordonansekrólewskie (ordennances royales) obowiązywały jedynie w dziedzicznych posiadłościach króla, z czasem obejmując cały kraj; 1585 wydano pierwszy zbiór ordonansów — Code d’Henri III, z których najważniejsze były: Villers-Coterets (1539), d’Orleans (1560) i de Moulins (1566, dotyczyły także prawa cywilnego); ordonanse Ludwika XIV regulowały postępowanie w sprawach cywilnych (1667) i karnych (1667), natomiast jego ordonanse o handlu (1673) i flocie handl. (1681) stanowiły podstawę późniejszego kodeksu handl.; ordonanse Ludwika XV o darowiznach (1731), testamentach (1735), aktach stanu cywilnego (1736) i substytucjach (1737) zostały uwzględnione w Kodeksie Napoleona; ordonanse lipcowe — dekrety Karola X z 25 VII 1830, przywracające cenzurę, podwyższające cenzus wyborczy, obniżające liczbę posłów oraz rozwiązujące nowo wybraną izbę — sprowokowały wybuch rewolucji lipcowej 1830.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia