edykt
 
Encyklopedia PWN
edykt
[łac. edictum ‘obwieszczenie’, ‘rozporządzenie’]:
1) w starożytnym Rzymie rozporządzenie wydawane przez niektórych urzędników, głównie pretora oraz edyla i namiestnika prowincji; pretor w edykcie ustalał zasady prawne na czas kadencji (1 rok), następca zwykle wprowadzał tylko poprawki do edyktu poprzednika; normy prawne utworzone przez pretorów nazywano prawem pretorskim; za cesarza Hadriana ok. 130 edykt pretorski został skodyfikowany (tzw. edictum perpetuum) i nie mógł ulegać już zmianom;
2) we Francji do rewolucji 1789–99 ustawa królewska normująca określone kwestie szczegółowe, przeważnie dotycząca jednej sprawy albo części terytorium, w odróżnieniu od ordonansów, np. edykt nantejski;
3) oficjalna lub potoczna nazwa zarządzenia wydanego przez władcę; np. edykt mediolański, edykt wormacki, edykt Karola Alberta, króla Sardynii, ustanawiający wolność prasy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia