edictum perpetuum
 
Encyklopedia PWN
edictum perpetuum
[łac., ‘rozporządzenie trwałe’, ‘wieczyste’],
w starożytnym Rzymie nazwa edyktu sporządzonego przez Salwiusza Julianusa ok. 137 (na polecenie cesarza Hadriana),
będącego wzorem dla wszystkich edyktów wydanych w przyszłości.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia