oolit
Encyklopedia PWN
najczęściej jest odmianą wapienia (wapień oolitowy), w którym zarówno ooidy, jak i ich spoiwo są zbud. z węglanu wapnia (kalcytu lub aragonitu); w o. krzemionkowym ooidy krzemionkowe są spojone chalcedonem lub kwarcem; o. żelaziste składają się z ooidów szamozytowych, hematytowych lub getytowych oraz ilastego, marglistego lub węglanowego spoiwa; niekiedy są bogatymi rudami żelaza, np. w Lotaryngii. O. powstają na ogół w środowisku wodnym (współcześnie — np. w M. Czerwonym), występują gł. w osadach mor., są także znane z osadów gorących źródeł, jezior oraz jaskiń. W Polsce wapienie oolitowe występują np. w utworach jurajskich na Wyż. Krak.-Częstochowskiej, żelaziste rudy oolitowe — w okolicach Częstochowy, w G. Świętokrzyskich i w rejonie Łęczycy.
