nimb
szt. plast. świetlisty otok wokół głów postaci boskich i świętych;
[łac.],
nimb
Encyklopedia PWN
nimb pojawił się w sztuce chrześcijańskiej w IV w., początkowo wyłącznie w wyobrażeniach Jezusa Chrystusa, z czasem stosowany także w przedstawieniach Marii, aniołów, apostołów, od V w. również męczenników i świętych, od VI w. — proroków. W sztuce bizantyńskiej stosowano nimb w wyobrażeniach władców. Kształt nimbu zależy od godności osoby przedstawianej; nimb w formie trójkąta jest przeznaczony wyłącznie dla wyobrażeń Trójcy Świętej i Boga Ojca, czworoboczny był stosowany dla osób świętych, kanonizowanych lub wyróżniających się pobożnym życiem; z czasem nimb czworoboczny zastąpiono kolistym.
