naukowe stopnie i tytuły
 
Encyklopedia PWN
naukowe stopnie i tytuły,
naukozn. stopnie i tytuły nauk. przyznawane uczonym po spełnieniu przez nich określonych wymogów w różnych dziedzinach lub dyscyplinach naukowych;
wywodzą się ze średniow. uniwersytetów; ich tradycyjną hierarchię tworzyły stopnie: bakałarza, magistradoktora; także obecnie są nadawane w niektórych krajach (np. na uniwersytecie anglosaskich jako: Bachelor, MasterDoctor); w krajach anglosaskich i skand. najwyższym stopniem nauk. jest Doctor of Philosophy (D.Ph., Ph.D.), nadawany w naukach teoret., a w przybliżeniu odpowiadający stopniowi doktora habilitowanego w Polsce; z tradycji średniow. uniwersytetów wywodzi się również tytuł nauk. profesora. Do ważniejszych zagranicznych stopni i tytułów naukowych należą ponadto w krajach rom. licencié (licencjat) i agrégé oraz w Rosji i niektórych innych krajach wschodniej Europy — kandydat nauk i doktor nauk.
W Polsce stopniami naukowymi są: stopień doktora i doktora habilitowanego, przyznawane w określonych specjalnościach nauk.; tytułem naukowym zaś jest tytuł profesora określonej dziedziny nauki. Prawo nadawania stopni nauk. przyznaje Centralna Komisja szkołom wyższym, placówkom nauk. PAN i in. instytucjom nauk.-badawczym; prawo nadawania tytułu nauk. profesora przysługuje Prezydentowi RP. Oprócz stopni i tytułów naukowych w pol. systemie szkolnictwa wyższego były stanowiska naukowe (nauk.-dydaktyczne): profesor zwyczajny, profesor nadzwyczajny (do 1991), docent (obecnie nie powołuje się już na to stanowisko, z wyjątkiem placówek nauk. PAN), adiunkt i asystent.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia