habilitacja
 
Encyklopedia PWN
habilitacja
[łac. habilis ‘zdatny’, ‘zręczny’],
postępowanie mające na celu uzyskanie stopnia doktora habilitowanego oraz uprawnienia do prowadzenia wykładów (venia legendi) na uniwersytecie lub w innej szkole wyższej, kierowania pracami magisterskimi, doktorskimi lub zespołowymi badaniami nauk.;
warunkiem przystąpienia do habilitacji jest posiadanie stopnia nauk. doktora; w Polsce przebieg habilitacji obejmuje opracowanie i opublikowanie rozprawy habilitacyjnej i pomyślne odbycie kolokwium habilitacyjnego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia