naftole

naftole,

związki org., pochodne naftalenu o cząsteczkach, które zawierają jedną lub więcej grup hydroksylowych –OH;

bezb. substancje krystal. o zapachu podobnym do zapachu fenolu, źle rozpuszczalne w wodzie, dobrze w alkoholu etylowym, eterze dietylowym; trujące; chem. właściwości n. są podobne do właściwości fenoli; największe znaczenie mają n. monohydroksylowe oraz 2,6-dihydroksynaftalen.

1-naftol (α-naftol)

2-naftol (β-naftol)

N. otrzymuje się np. z kwasów naftalenosulfonowych przez ich stapianie z wodorotlenkami litowców; stosowane są gł. do wytwarzania barwników i insektycydów; 2-naftol także jako surowiec w przemyśle farm. i środków zapachowych oraz jako antyseptyk. Wielofunkcyjne pochodne n. mają szerokie zastosowanie w przemyśle barwników; 2,6-dihydroksynaftalen jest stosowany do wytwarzania poliestrów aromatycznych o podwyższonej odporności termicznej.