fenol, hydroksybenzen, benzenol, dawniej pot. kwas karbolowy, karbol,
związek organiczny, najprostszy przedstawiciel grupy monohydroksylowych fenoli, o wzorze 
fenol
Encyklopedia PWN
bezbarwne kryształy (w wyniku częściowego utlenienia — różowe lub brunatne); temperatura topnienia 41°C, temperatura wrzenia 181,7°C; rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych, słabiej w wodzie; silnie trujący, powoduje oparzenia skóry; w rozcieńczonych roztworach wodnych działa antyseptycznie i dezynfekująco (pierwszy w historii medycyny antyseptyk, wprowadzony 1867 przez J. Listera); wykazuje typowe dla fenoli właściwości chemiczne; występuje w smole węglowej; produkowany metodą kumenową (benzen poddaje się alkilowaniu propenem, a otrzymany izopropylobenzen, tj. kumen, utlenia się do hydronadtlenku, a następnie rozkłada na fenol i aceton); fenol należy do najważniejszych półproduktów w syntezie organicznej (służy m.in. do wytwarzania żywic fenolowo-formaldehydowych i epoksydowych, aspiryny, środków grzybo- i chwastobójczych, barwników, środków powierzchniowo czynnych).
