mocznica

mocznica, uremia,

zespół objawów klinicznych występujących w ostatnim okresie przewlekłej niewydolności nerek;

powstają one w wyniku samozatrucia spowodowanego zatrzymaniem w organizmie azotowych produktów przemiany materii, zwykle wydalanych z moczem; mocznica jest końcowym etapem wielu chorób nerek, dochodzi do niej z powodu postępującego zniszczenia nefronów, niewydolności nerek oraz związanych z tym zaburzeń gospodarki białkowej, wodno-elektrolitowej, kwasowo-zasadowej, wapniowo-fosforanowej; mocznica może być wywołana także mech. zatrzymaniem moczu w drogach moczowych (kamica, nowotwory), utratą płynów, silnym krwotokiem (m. pozanerkowa). Objawy kliniczne: nudności, wymioty, osłabienie, wyniszczenie, zaburzenia oddawania moczu, obrzęki lub odwodnienie, świąd skóry, bóle brzucha, zapalenie błony śluzowej całego przewodu pokarmowego, „zapach mocznicowy” z ust, drżenie mięśniowe, drgawki, parestezje, bolesne kurcze mięśni, niepokój, psychozy, depresja, napadowa duszność nocna, bóle zamostkowe, kostne, stawowe, zaniki mięśni, niedokrwistość i skaza krwotoczna, bóle głowy, senność aż do śpiączki mocznicowej włącznie. Leczenie: zachowawcze i objawowe lub nerkozastępcze (dializa).