meteoroidy
najmniejsze spośród małych ciał Układu Słonecznego, których — w przeciwieństwie do planetoid i komet — nie można bezpośrednio zobaczyć;
[gr.],
meteoroidy
Encyklopedia PWN
o ich istnieniu świadczą przede wszystkim meteory, a także liczne kratery uderzeniowe widoczne na powierzchni Księżyca, planet, ich satelitów i planetoid, będące zwykle konsekwencją spadku na te obiekty meteoroidów. Meteoroidy są małymi okruchami materii (o typowych rozmiarach od ułamków milimetrów do dziesiątków metrów), powstałymi np. podczas rozpadów planetoid wywołanych ich zderzeniami lub w wyniku ewolucyjnego rozkruszania się jąder kometarnych. Meteoroidy krążą wokół Słońca po różnorodnych orbitach; te, które znajdą się w pobliżu Ziemi, wpadają do jej atmosfery, powodując zjawisko meteoru. Meteoroidy pochodzenia kometarnego, rozpraszające się wzdłuż orbity macierzystej komety, tworzą tzw. strumień meteoroidów; gdy Ziemia w swym ruchu wokół Słońca przechodzi przez taki strumień, liczba meteoroidów wpadających do atmosfery wzrasta i na niebie można zobaczyć rój meteorów. Ocenia się, że w ciągu doby do atmosfery ziemskiej wpada kilkaset milionów meteoroidów z prędkościami od 12 km/s do 72 km/s (w zależności od tego, czy Ziemię doganiają, czy podążają jej naprzeciw). Ogromna większość z nich, rozgrzana w wyniku tarcia, spala się w górnych warstwach atmosfery, natomiast bardziej masywne wnikają głębiej, powodując świecenie otaczających je gazów atmosfery. Nieliczne spośród docierających do Ziemi meteoroidów są w stanie przetrwać przelot przez atmosferę i dotrzeć do powierzchni Ziemi. Pozostałości meteoroidów, które spadły na Ziemię, nazywa się meteorytami.
