metaloceny
związki metaloorg. należące do związków koordynacyjnych;
[gr.],
metaloceny
Encyklopedia PWN
najważniejsze są pochodne cyklopentadienu, w których cząsteczkach atom metalu jest połączony zdelokalizowanymi wiązaniami typu π jednocześnie ze wszystkimi atomami węgla 2 pierścieni cyklopentadienylowych, tworząc strukturę typu „sandwicz”; otrzymywane gł. w wyniku reakcji między metalami, ich karbonylkami lub solami i cyklopentadienem lub jego reaktywnymi połączeniami z litowcami. Tworzą barwne kryształy, nierozpuszczalne w wodzie, rozpuszczalne w rozpuszczalnikach organicznych. Wykazują właściwości związków aromatycznych. Najlepiej znane i najtrwalsze są pochodne metali ciężkich: żelaza (ferrocen), kobaltu, niklu, chromu, platynowców i in. M. są stosowane jako katalizatory lub kokatalizatory reakcji redukcji, także reakcji polimeryzacji stereospecyficznej; mogą być wykorzystywane również jako przeciwstukowe dodatki do paliw i do olejów (ferrocen, manganocen).
