manicheizm
 
Encyklopedia PWN
manicheizm,
system religijny utworzony przez Maniego w III w.
Był synkretycznym połączeniem mazdaizmu z elementami buddyzmu, gnostycyzmu i chrześcijaństwa; podstawę filozoficzną manicheizmu stanowił staroirański dualizm przyjmujący za zasadę bytu walkę 2 przeciwstawnych, wiecznych pierwiastków: światła (dobra) i ciemności (zła), dzielących rzeczywistość na królestwa Boga i szatana; w manicheizmie dualizmowi kosmicznemu odpowiadał dualizm natury człowieka, mającego 2 dusze: związaną z Bogiem i, poprzez materię, związaną ze złem; stąd manicheizm wyprowadzał moralny nakaz wyzwalania się od zła przez ascezę, obowiązującą wszystkich wyznawców, oraz celibat i ubóstwo obowiązujące wybranych; według manicheizmu istnienie wszechświata ma się zakończyć kataklizmem, w którym potężny ogień dokona powszechnego oczyszczenia; elementy doktryny manichejskiej można odnaleźć w poglądach katarów, a także w niektórych chrześcijańskich praktykach ascetycznych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia