kwietyzm

kwietyzm

[fr. quiétisme < łac. quietus ‘spokojny’, ‘spoczywający’],

nieortodoksyjny kierunek w katolickiej teologii mistycznej XVII w., którego zwolennicy (M. de Molinos, J.M. Guyon de la Motte, F. Fénelon) widzieli doskonałość w biernej i bezinteresownej postawie wewnętrznej oraz w miłości do Boga nie skażonej troską o własne zbawienie, odrzucali czynną ascezę, modlitwę błagalną i niemistyczną medytację,

kwietyzm był reakcją na teologię szkolną i ascezę typu stoickiego; został potępiony 1687 przez inkwizycję i papieża Innocentego XI oraz 1699 przez Innocentego XII.