krzepnięcie krwi

krzepnięcie krwi,

wieloetapowy proces biochem. prowadzący do hemostazy, czyli zahamowania wypływu krwi z uszkodzonego naczynia krwionośnego wskutek powstania skrzepu.

w procesie krzepnięcia krwi bierze udział ponad 50 czynników zawartych w osoczu krwi (m.in. protrombina), krwinkach płytkowych, czyli trombocytach (m.in. trombokinaza), tkankach otaczających przecięte naczynie, a także jony wapnia; w krzepnięciu krwi współdziałają 2 mechanizmy: tkankowy, działający szybko (zapoczątkowuje tworzenie skrzepu po kilkunastu sekundach od urazu), oraz krwiopochodny, działający wolno (do kilku min); istotą procesu krzepnięcia krwi jest zamiana jednego z białek osocza, fibrynogenu, w postać nierozpuszczalną zw. włóknikiem (fibryną), którego nitki przyczepiają się do ścian naczynia i tkanek — powstaje wówczas siatka zatrzymująca pozostałe elementy krwi, tworzy się skrzep; czas k.k. jest różny, np. u ptaków 1–2 min, psa i owcy 4–8 min, u konia 15–30 min, u człowieka 4–6 min.