kratofania
religiozn. najbardziej pierwotna i powszechna forma każdej hierofanii i teofanii, będąca manifestacją siły;
[gr. kratós ‘siła’, ‘moc’, phaínein ‘ukazywać’],
kratofania
Encyklopedia PWN
przejawia się w zjawiskach przyrody będących narzędziami działania lub znakami udzielanymi ludziom przez bóstwa (grzmoty, błyskawice, powodzie, epidemie), w historii ludzkich społeczeństw (podboje, najazdy obcych armii), poprzez różnego rodzaju cuda (uzdrowienia, zmartwychwstania); klas. przykładem k. jest w religioznawstwie bezosobowa moc zw. maną, stanowiąca m.in. podstawę wierzeń ludów Polinezji, Melanezji, Indian.
