konwencjonalizm
kierunek filozoficzny powstały w metodologii przyrodoznawstwa na przełomie XIX i XX w.,
[łac. conventionalis ‘oparty na umowie’],
konwencjonalizm
Encyklopedia PWN
wg którego wszelkie twierdzenia i teorie naukowe mają charakter umowny (są konwencjami), a ich zadaniem jest spełnianie postulatów ekonomii myślenia (ekonomii zasada), wygody i prostoty w postępowaniu naukowym lub realizowanie wartości estetycznych; w etyce prowadzi do relatywizmu bądź subiektywizmu aksjologicznego; podobnie w logice i epistemologii (I. Dąmbska O konwencjach i konwencjonalizmie 1975); głównymi przedstawicielami konwencjonalizmu byli: H. Poincaré, P. Duhem, E. Le Roy, H. Dingler; niekiedy terminu konwencjonalizm używa się na określenie wszelkich poglądów, które akcentują wagę elementów konwencjonalnych w procesie poznania i wartościowania (a zwłaszcza w uznawaniu zdań za prawdziwe, rzeczy zaś za dobre lub piękne).
