iterowanego logarytmu prawo,
mat. twierdzenie graniczne rachunku prawdopodobieństwa (graniczne twierdzenia), uogólnienie prawa wielkich liczb (wielkich liczb prawa);
iterowanego logarytmu prawo
Encyklopedia PWN
określa, w jakim tempie średnie arytmetyczne (mn) niezależnych zmiennych losowych, wspólnie ograniczonych, o tej samej wartości oczekiwanej μ i odchyleniu standardowym σ, zmierzają do wartości oczekiwanej μ; p.i.l. głosi, że z prawdopodobieństwem równym 1 zachodzi: 
; oznacza to, że największe odchylenia średnich od wartości oczekiwanej nie przekraczają w granicy, i z prawdopodobieństwem 1, wielkości 
; wystąpienie w tym oszacowaniu iterowanego logarytmu (iteracja) nadało nazwę temu prawu; udowodnione 1924 przez A. Chinczina, a następnie uogólnione 1929 przez A. Kołmogorowa i 1943 — W. Fellera.
; oznacza to, że największe odchylenia średnich od wartości oczekiwanej nie przekraczają w granicy, i z prawdopodobieństwem 1, wielkości ; wystąpienie w tym oszacowaniu iterowanego logarytmu (iteracja) nadało nazwę temu prawu; udowodnione 1924 przez A. Chinczina, a następnie uogólnione 1929 przez A. Kołmogorowa i 1943 — W. Fellera. 
