haskie konferencje i konwencje w sprawie pokojowego załatwiania sporów międzynarodowych oraz prawa wojny
 
Encyklopedia PWN
haskie konferencje i konwencje w sprawie pokojowego załatwiania sporów międzynarodowych oraz prawa wojny:
1) Konferencja 18 V–29 VII 1899, zwołana na wniosek Rosji, oprac. 3 konwencje: o pokojowym załatwianiu sporów międzynar., o prawach i zwyczajach wojny lądowej, o zastosowaniu do wojny mor. zasad genewskiej konwencji z 1864 (genewskie konwencje i protokoły (1)).
2) Konferencja 15 VI–18 X 1907, zwołana z inicjatywy prezydenta Th. Roosevelta i cara Mikołaja II Romanowa, przyjęła 13 konwencji dotyczących: 1) pokojowego załatwiania sporów; zastąpiła konwencję z 1899 i rozwinęła ją przez wprowadzenie instytucji: dobrych usług, międzynar. komisji badań, arbitrażu; 2) ograniczenia użycia siły celem ściągnięcia długów zawarowanych umową; 3) rozpoczęcia działań nieprzyjacielskich; 4) praw i zwyczajów wojny lądowej (haski regulamin); 5) praw i obowiązków mocarstw i osób neutralnych w razie wojny lądowej; 6–13) konwencji regulujących poszczególne zagadnienia prawne wojny mor.; uchwalono też konwencję o utworzeniu Międzynar. Trybunału Łupów (nigdy nie weszła w życie). Polska jest stroną większości tych konwencji.
3) Konwencja z 14 V 1954 o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego, zawarta z inicjatywy UNESCO w wyniku doświadczeń II wojny światowej; stronami jej jest znaczna część państw świata (w tym Polska), oprócz anglosaskich.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia