fluorowodór, HF,
związek fluoru z wodorem;
fluorowodór
Encyklopedia PWN
bezb. gaz o ostrym zapachu; temperatura topnienia –83,7°C, temperatura wrzenia 19,5°C; w wysokich temperaturach występuje w postaci monomeru HF, w niższych jego cząsteczki łączą się (za pośrednictwem wiązań wodorowych), tworząc (HF)2 do (HF)6; fluorowodór miesza się z wodą wydzielając ciepło i tworząc słaby kwas fluorowodorowy; ciekły bezwodny fluorowodór jest dość bierny chemicznie; w obecności śladów wody staje się bardzo aktywny, reaguje z większością pierwiastków chem. tworząc fluorki; z ditlenkiem krzemu SiO2 tworzy lotny tetrafluorek krzemu SiF4 (SiO2 + 4HF → SiF4 + 2H2O); otrzymywany działaniem kwasu siarkowego na fluoryt CaF2; stosowany gł. do trawienia szkła, usuwania SiO2 z odlewów metal. oraz w postaci roztworu jako środek bakteriobójczy (w przemyśle drożdżowym). Fluorowodór powoduje trudno gojące się oparzenia skóry.
