ferromagnetyki

ferromagnetyki

[łac.],

ciała wykazujące właściwości ferromagnet. (ferromagnetyzm) poniżej temperatury Curie;

w temperaturze Curie (Curie temperatura) obserwuje się przemianę fazową f. w paramagnetyk (paramagnetyzm); powyżej temperatury Curie podatność magnetyczna f. jest opisywana prawem Curie–Weissa; najważniejsze parametry samoistne f. to: temperatura Curie, namagnesowanie nasycenia w temperaturze 0 K, anizotropia magnetokrystaliczna, magnetostrykcja; parametry niesamoistne — pozostałość magnet., pole koercji, straty magnet. — są określone histerezą ferromagnet., związaną z istnieniem domen magnet.; f. dzielą się na magnetycznie miękkie (małe pole koercji, mała pozostałość magnet.) i magnetycznie twarde (duże pole koercji, duża pozostałość magnet.); f. magnetycznie miękkie są wykorzystywane w elektrotechnice (np. transformatory, generatory drgań elektr.), natomiast magnetycznie twarde — przy wytwarzaniu trwałych magnesów.