eudajmonia
filoz. termin używany przez Demokryta z Abdery, Arystotelesa i innych filozofów Grecji starożytnej na określenie szczęścia;
[gr. eudaimonía ‘szczęście’],
eudajmonia
Encyklopedia PWN
eudajmonia to powszechny cel ludzkich dążeń, szczęście polegające na posiadaniu najwyższej miary rozmaicie pojmowanych dóbr; konkretny kształt eudajmonii zależał od tego, który z rodzajów dóbr dany myśliciel uznawał za najwyższy (np. skutek rozumnego działania człowieka — Arystoteles, zadowolenie ze stanu harmonii — Demokryt z Abdery, przyjemność — epikurejczycy, cnotę — stoicy); centralne pojęcie eudajmonistycznych (eudajmonizm) systemów etycznych.
