emancypacja
[łac. emancipatio ‘wyzwolenie’]:
emancypacja
Encyklopedia PWN
1) w staroż. Rzymie uwolnienie syna spod władzy ojca;
2) uzyskanie równouprawnienia, np. emancypacja kobiet na przeł. XIX i XX w. (kobiecy ruch), emancypacja Murzynów w USA (proklamacja emancypacji), emancypacja warstwy społ., związku wyznaniowego;
3) w psychologii i pedagogice: rozwój w kierunku autonomii — uzyskania wewn. niezależności od autorytetów (dojrzałość);
4) podstawowe pojęcie w teorii krytycznej, nawiązujące do filozofii społ. szkoły frankfurckiej i ideologii ruchów kontestacyjnych końca lat 60.; emancypacja jest traktowana jako warunek demokratyzacji życia i rozwoju społ., a zarazem jako prawo do formułowania krytyki ideologii polit. i wychowawczych, utrwalających różnorodne formy dominacji.
