deglacjacja
geol. proces zanikania lodowca;
[łac. de ‘z (czego)’, ‘od’, ‘roz-’, glacies ‘lód’],
deglacjacja
Encyklopedia PWN
deglacjację arealną cechuje topnienie zachodzące gł. na powierzchni lodowca, powodujące obniżenie jego stref brzeżnych i w efekcie rozpad na wielkie płaty martwego lodu, przykryte pokrywą moreny powierzchniowej; deglacjacja frontalna zachodzi, gdy topnienie lodu jest szybsze niż jego dopływ; zanik lodowca postępuje wówczas od jego czoła, a lodowiec zachowuje zwartość. Z deglacjacją jest związane kształtowanie rozmaitych form rzeźby glacjalnej: ozów, sandrów (deglacjacja frontalna) i kemów (deglacjację arealna).
