ciąg
 
Encyklopedia PWN
ciąg,
lotn. siła wytwarzana przez zespół napędowy statku latającego lub rakiety;
, służąca do pokonania (ruch przyspieszony) lub zrównoważenia (ruch ustalony) siły oporu aerodynamicznego, całkowitej siły ciężkości (np. samoloty pionowego startu, śmigłowce, rakiety) lub jej składowej; w zespołach napędowych śmigłowych lub wirnikowych ciąg powstaje w wyniku aerodynamicznego oddziaływania powietrza na łopaty śmigła lub wirnika utrzymywanego w ruchu obrotowym przez silnik; w zespołach napędowych turboodrzutowych lub rakietowych c. powstaje jako reakcja dynamiczna na wypływ masy spalin z dużą prędkością w kierunku przeciwnym do kierunku ruchu statku. Ciąg niezbędny — ciąg konieczny do utrzymania statku w locie poziomym z określoną prędkością; ciąg rozporządzalny — ciąg możliwy do wytworzenia w danych warunkach lotu; ciąg ujemny — stosowany w samolotach w celu skrócenia dobiegu przy lądowaniu — uzyskuje się w silnikach śmigłowych przez przestawienie łopat śmigła na ujemne kąty natarcia, w silnikach odrzutowych przez zmianę kierunku wypływu gazów za pomocą odwracacza ciągu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia