caravaggionizm

caravaggionizm

[karawadżdżionizm],

nurt w malarstwie europejskiego baroku, zainicjowany ok. 1610–1620 przez uczniów i kontynuatorów Caravaggia.

Charakteryzował go m.in. kontrastowy światłocień, intensywny koloryt, śmiałe skróty perspektywiczne; oprócz tematów religijnych caravaggioniści rozwinęli specyficzny repertuar tematów rodzajowych, m.in. wróżenie z ręki, oszukiwanie w czasie gry w karty, lubieżne towarzystwa, koncert, grajkowie i muzykanci; caravaggionizm znalazł odbicie w twórczości artystów włoskich (zwanych tenebrosi — B. Manfredi, A. Gentileschi, B. Strozzi), holenderskich (tzw. caravaggioniści utrechccy: H. ter Brugghen, G. van Honthorst), francuskich (bracia A., L., M. Le Nain, G. de La Tour) i hiszpańskich (J. Ribera).

Zurbarán Francisco de, Pogrzeb św. Bonawentury, 1 po 1629 — Luwr, Paryż