Grebber
holenderski malarz, rysownik i akwaforcista, był także kompozytorem i poetą amatorem.
[chrẹbər]
Pieter de, ur. 1600, Haarlem, zm. między 1652 a 1654, tamże,
Grebber Pieter
Encyklopedia PWN
Uczył się początkowo u swojego ojca, Fransa, potem u H. Goltziusa; 1618, podczas pobytu w Antwerpii, zetknął się prawdopodobnie także z P.P. Rubensem. W 1632 wstąpił jako mistrz do gildii św. Łukasza w Haarlemie; jej członkiem był przez większość życia. Młodzieńcze sceny rodzajowe G. były inspirowane caravaggionizmem utrechckim (caravaggionizm), później ulegał także wpływowi Rembrandta; szybko jednak dopracował się własnego, powściągliwego i monumentalnego stylu, stając się pierwszym, oprócz S. de Braya, przedstawicielem grupy tzw. klasycystów haarlemskich. Malował na zamówienie władz rodzinnego miasta, namiestnika (stadhoudera) Fryderyka Henryka Orańskiego i wdowy po nim, Amalii von Solms (dekoracje Sali Orańskiej w Huis ten Bosch pod Hagą, 1648–50); pracował też dla dworu duńskiego (Uczta Baltazara 1625 — Kassel). Ponadto, będąc katolikiem, wykonywał ołtarze do tajnych kościołów swojego wyznania na terenie Holandii (Zdjęcie z krzyża 1633 — Rijksmuseum, Amsterdam) oraz do oficjalnych świątyń we Flandrii i w innych krajach; tworzył również wizerunki katol. księży i zakonnic.
